Edmonton, Flames’i mağlup ederek Batı Konferansı finallerine yükseldi

TAMAM, belli ki değil. Ama belki?

Biz pleblerden gerçek anlamda aşkın olanın algısı her zaman böyle olmuştur. Tom Brady, her geçiş müdahalesini alır ve yoldan geçen çağrıyı zorlar. Michael Jordan sadece şeride bakarak faul yapabilir. Greg Maddux’un saldırı bölgesi bir gergedan kıçı büyüklüğündeydi. Görünen o ki hiçbir hakem/hakem/hakem o oyunun en iyilerinin cazibesine direnemez ve geri kalanımız gibi baştan çıkarılmaz.

Hokey buna sonsuza kadar direndi ve aslında playofflarını oyunun en büyük yıldızlarının parlaması için daha da zor bir atmosfer haline getirdi, çünkü hakemler her zaman alt bağırsaklarında ıslık çaldılar. Bu sefer değişti ve sadece McDavid için değil, MacKinn için deüzerinde, Stamkos, Kucherov, Gaudreau (yeterli olmasa da), serinin tamamı olmasa da playoff oyunlarını devralan diğerleri arasında. Çok daha izlenebilir bir playoff için yapıldı.

Ancak bu çağrı, sürekli at boku kokan bir şehirde uyuyabileceğini varsayarsak, Flames hayranlarını bir süre geceleri ayakta tutacak.

Bu, bir hakemin bir şeyi yeterince uzun süre ağır çekimde izlediği ve yeterince tekrar izlediği durumlarda, onu istediğiniz gibi etiketleyebileceğiniz durumlardan biridir. Oyun hızında, bu asla bir tekme gibi görünmüyordu. Ağır çekimde, isterseniz, Coleman’ın patenini buzdan kaldırdığını ve kırışıklığa itildiğini görebilirsiniz. Bu pak zaten içeri giriyordu ve kuralın amacı patencilerin pakı dondurmaya çalışırken patenlerini bir kalecinin yanına savurmalarını ve fırlatmalarını engellemektir. Mike Smith bunun yakınında bile değildi. Çok cimri.

Ancak, Alevler kendilerini buraya koydu. Jakob Markstrom, tüm seri için beklenenin üzerinde dokuz gol atmasına izin vererek tam bir erime yaşadı. Natural Stat Trick’e göre. Ve bu, beş oyunda fena olmayan ama sadece herhangi bir kurtarış alamayan Flames için büyük paket, oyunları ve dizileri döndürebilecek büyük kurtarış bir yana.

Calgary’nin en üst sıralarında soğuk bakışlar olacak, özellikle de Johnny Gaudreau önümüzdeki yedi yıl boyunca zamanını boşa harcamak için serbest oyuncu olarak Philadelphia’ya giderse ve bu sezonu resmen Flames’ olarak gönderirse. playofflarda ciddi bir şeyler yapmak için en iyi şans. Flames’in en üst çizgisi, Oyun 1’in anaokulu tatil futbol maçından bu yana dört maçta altı puan topladı.

Bazen en üst sıranız gol atmaz ve bir yol bulmanız gerekir. Kaleciniz her şeyi trafik polisi gibi sallarken bu yolu bulamazsınız. Ayrıca, son iki maç, belki de Chris Tanev’i oraya atmak pek mantıklı gelmedi…

Bu, playoff hokeyiyle ilgili bir şeydir, çünkü medya, gerçekten hiçbir şey yapamasalar bile, açıkça olmaması gerektiği halde takım elbise giyen oyuncuları yüceltmeyi sever. Ve oyuncular sakatlıklarına teslim olmaktan korkuyor ve ligin ve sporun neden herhangi bir şey hakkında konuşmakta bir sorunu olduğunu merak ediyorsunuz.

Sonunda, manşetler OT kazananını beş maçta 12. sayısını kaydeden McDavid hakkında olacak ve olmalı. McDavid, eğer gerçekleşirse, Finalde görünmeden Conn Smythe’ı kazanan ilk oyuncu olduğunu iddia edebilir. Calgary’nin sistemi, defans oyuncularının pakı kaybederken bile buzun yukarısında kalması ve kırmızı çizgiden önce top kaybı yaratmaya çalışması üzerine kurulu. İşe yarıyor çünkü Flames’in forvetleri o kadar hızlı ki yenilen her D-man’i telafi edebiliyor.

Ancak hiç kimse, bu D-men’leri buzun tepesinde yenen ya da tarafsız bölgede ihtiyaç duyduğu tüm alana sahip olmak için onları geri iten McDavid kadar hızlı değil. McDavid buzda değilken ve Tanev’in sakatlığında bile Calgary mavi çizgisi o kadar yaralıydı ki hala geri çekilip Oilers’a alan sağlıyorlardı.

Oilers özellikle iyi değil ve Smith, muadilinden daha az kötüydü. Ama bunların hiçbiri önemli değil çünkü McDavid, Leon Draisaitl’in de yardımıyla durdurulamaz. Ve o görevdeyken yetkilileri büyüye kaptırırsa, bu onu sadece gerçekten tarihi olanlardan biri yapar.