Antonio Conte, Tottenham’dan kovulmaya çalışıyor

Bir futbol taraftarı olduktan sonra bu terimi duymak yalnızca birkaç saat alır. Mahmuzlu. Bunu tamamen anlamak için bundan sonra sadece birkaç tane daha gerekir. Tottenham Hotspur’a atıfta bulunur ve durum ne olursa olsun veya görünürdeki olasılık dışı, kulübe kötü bir şekilde tuhaf bir şey olacak. Gerçek neredeyse kesin olarak tepeden kötü yönetimin hesaplanabilir bir kombinasyonu olsa da, uzun vadeli bir planın olmaması, rakiplerinden biraz daha az zengin olmak, biraz da şanssızlık, genel olarak bir şeylerin askıda kaldığı hissi. her zaman bir top-up ile sonuçlanacak kulüp kaçınılmazdır. Onlar, Premier Lig’in Jetleri veya Maple Leafs’tır; o belirsiz güç, görev imkansız olacak kadar keskin ve güçlü hale gelse de, tarif edilemez bir şeyin üstesinden gelinmesi gerekir.

Dün, yakın tarihte kaydedilen en Spursy günlerinden biriydi. Tottenham, ligin en kötü takımı Southampton’a deplasmanda son 13 dakikada iki gol fark atmayı başardı. Elbette, ekolayzır bir oldukça şüpheli cezaancak Spurs taraftarları, Spurs taraftarı olmaktan o kadar çok etkileniyor ki, bu tür şeyler giriş ücreti gibi görünüyor.

Bu sonuç tek başına Kuzey Londra kulübü için yeterince tuhaf olurdu, ancak burası Tottenham Hotspur, kulübün görünüşe göre üzerine inşa edildiği kafa karıştırıcı mishegaların temelinin üstüne her zaman daha fazla kafa karıştırıcı mishegas dökebilirler. Menajer Antonio Conte, kendi oyuncularını ve patronlarını ateşe veren ve yanıp sönen büyük bir neon tabela gibi hareket eden bir basın toplantısıyla “LÜTFEN BENİ ATIN!” bu da yanıyordu.

Bunun en iyi yanı, Conte’nin “Çok üzgünüm!” Oha söylemedin mi

Conte’nin 2016 Euro’da tüm zamanların en sevdiğim futbol klibini yazacak kadar aklı başında biri olduğunu unutmamak da önemli:

Conte haklı mı? Muhtemelen evet. Spurs, Lig Kupası’na ne kadar stok koyduğunuza bağlı olarak kupasız 15 yıldır. 32 yıldır FA Cup’ı kazanamadılar ve hadi son lig şampiyonluklarına bile girmeyelim. Başkan Daniel Levy 22 yıldır görevde ve kendisini komşuları Arsenal ile hatta ligin diğer devleriyle aynı seviyede gören bir kulüp için oldukça kısır bir 22 yıl. Ve Levy’nin saltanatı zaman zaman kaotik oldu, yöneticileri döner bir kapıyı menteşelerinden döndürecek bir oranda işe aldı.

Ancak Spurs, Levy altında ve belki de her Spurs destekçisi, menajer Mauricio Pochettino için daha dokunaklı bir şekilde son zamanlardaki en yüksek seviyelerine ulaştı. Kulübün ilk Şampiyonlar Ligi finalini yaptılar ve birkaç lig şampiyonluğu kazanmadan mücadele ettiler. Pochettino’nun Tottenham’ı 2016-2018’de 3., 2. ve 3. sırayı alarak Spurs’ün Premier Lig’de şimdiye kadar başardığı en iyi koşu oldu.

Levy’nin en büyük hatası, Pochettino’nun kendisine gerekli olduğunu söylediği kadro revizyonunu finanse etmek yerine Pochettino’yu kovmaktı ve bir Levy, sonraki menajerler Jose Mourinho ve Conte’yi memnun etmek için yine de fon sağladı. Ancak Mourinho ve Conte, bir veya iki sezondan sonra çevrelerini hızla alevlendirmeleri veya doğrudan nükleer bombalamaları göz önüne alındığında, asla ve asla uzun vadeli bir vizyonun parçası değiller.

Tüm bunların mükemmel simetrisi, Pochettino’nun hayaletinin tüm sezon boyunca olduğu gibi arka planda asılı kalmasıdır. ağır söylentiler İtalyan ne zaman eşyalarını toplasa Conte’nin yerini alacak kişi olmak (gerçi dürüst olmak gerekirse, Conte bir süredir eşyalarını toplamış gibi hissediyor). Ancak bu, Levy’nin Tottenham’ının asla içinden çıkamadığı saçma planlamanın başka bir örneği.

Conte MO

Öte yandan, Conte’nin yaptığı da bu. Juventus’ta, Chelsea’de, Inter’de ve şimdi de Spurs’ta sonuçlarda, performansta ve iyimserlikte ani bir sıçrama tasarlıyor ve ardından ertesi sezon kendi işini bombalıyor, genellikle transferlerde veya nüfuzda veya her ikisinde de destek eksikliğinden şikayet ediyor. . Adam yerinde duramıyor.

Ve Conte, Levy tarafından desteklenmediğini söylemekte zorlanırdı. Spurs, yazın Richarlison, Christian Romero, Yves Bissouma, Ivan Perišić, Clément Lenglet’i ve Ocak penceresinde Pedro Porro ve Arnaut Danjuma’yı getirdi. Hepsinden sadece Romero ve Perišić düzenli olarak yer aldı, ancak bunun bir kısmı sakatlıktan kaynaklanıyor. Ama bir kısmı öyle değil Richarlison bunu belirtmekten çok mutluydu. Spurs, Şampiyonlar Ligi’nden topal bir şekilde etkileyici olmaktan uzak bir AC Milan’a çıktığında. Bu, Conte adına yapılan yaklaşık 215 milyon dolarlık bir harcama ve bu, koltuk minderlerinde bulunan değişiklikten biraz daha fazlası.

Ve Spurs’un sahada ne kadar sık ​​yumuşak ve uyuşuk göründüğü konusunda suçu Conte’den başkasına yüklemek zor. Oyuncularını basında istediği kadar rezil edebiliyor ve görünüşe göre bundan çok hoşlanıyor ama kadrosunda tutku ve istek uyandırmak onun iş tanımında var. Sezonun büyük bölümünde çıkış kapısında nasıl yapışkan bakışlar attığını düşünürsek, oyuncularının her hafta bunu tam olarak hissetmemesi o kadar da şaşırtıcı değil.

Hayranlar ona ne kadar iyi niyet ve hareket alanı tanırsa göstersin, Pochettino’nun gerçekten şanlı bir dönüş yapacaksa bunu kurtarıp kurtaramayacağı merak ediliyor. Bu sezon dakika bazında Tottenham’ın önde gelen oyuncularından sadece Romero ve Dejan Kulusevski 30 yaşını henüz doldurmamış veya geçmek üzere değil. Harry Kane’in bu saçmalık için ne kadar sabırlı olduğu bir muamma (yine de hepimiz Man United’ın bu yıl Napoli için Serie A’yı soluyan ve geri tüküren Victor Osimhen yerine gerileyen yılları için onun için büyük para harcamaya karar vermesi için dua edelim. ve altı yaş küçük). Pochettino’ya kadroyu elden geçirmesine izin vermeyeceklerini söyledikten sonra tasarladıkları revizyondan sonra takımın başka bir revizyona ihtiyacı olabilir.

Mahmuzlu.